Bir çocuk düşünün. Hayallerine sıkı sıkıya sarılan, ne uğruna olursa olsun bırakmayan…
Bu içerikte Sinema Hafızası kaynak olarak kullanılmıştır.
Ahmet Uluçay, 2 Aralık 1954'te Kütahya'nın tepecik köyünde dünyaya geldi.
Ailesinin imkânları dahilinde fakat ve fakat ilkokulu bitirebildi. Sinemayla olan birinci teması kasaba kasaba, köy köy gezmeleriyle merak uyandıran gezici sinemayla başladı. Daha evvel hiç sinema izlememişti. Okula gelen sinema sayesinde en büyük düşü gerçek oldu.
Hayalinde fotoğraflarının hareket ettiğini düşlüyor ve sık sık “Bir de gımıldayı verse şu resimler!” diyordu daima. O fotoğrafları 'gımıldatmayı' başaracağından şimdi haberi yoktu olağan. Sinema her şeyi oldu sonra, sevdiği bayana duyduğu aşkı bile bu yolla kanıtladı Uluçay.
Kendini söz etmeyi en düzgün başardığı nokta sinemaydı onun için…
Zor da olsa sahip olduğu eski püskü bir kamerayla başladı seyahati. Bir heves girdiği bu yol, onun hayatının maksadı ve tek gerçeği oldu. Tehditlere, ağır yansılara maruz kalsa dahi yolundan dönmedi. Çıkıp İstanbul'a geldi, senaryolarını kabul edecek üretimci bulmak için çalmadık kapı bırakmadı.
Film senaryoları için “Bu kumaş öbür kumaş, bak bunu üç sayfa okuduktan sonra bırakamayacaksınız…” dese de kimselere meramını anlatamadı. Çaresiz bir halde gerisin geri köyüne döndü. Ona nazaran sıkıntısı olmayan sinema yapamazdı, lakin onda da sıkıntıdan bol hiçbir şey yoktu.
Tüm ömrünü sinema uğruna harcadı, zira değeceğine inanıyordu.
“Lumiere kardeşler sinemayı icat etmese kesinlikle o bizim köyde icat edilirdi.” demişti. Gerçek bir sinemacı olabilmek için uzun yıllar boş işler peşinde koşmak zorunda kaldı. Etrafındaki herkesten reaksiyon aldı. Babası sinema sevdası yüzünden ona 'Beyoğlu Berduşu' kederi ve ölene kadar oğluna küs kalmıştı.
En büyük destekçisi, en yakın dostu İsmail olmuştu. İsmail de onun üzere sinema yapmak için büyük bir heves içerisindeydi. Yaptıkları birinci sinema makinesi tahta kesimlerinden oluşuyordu. Hatta kasabadan kopuk sinemalar toplayıp bunları birleştirerek, daha evvel hiç sinema görmemiş köy halkını sinemayla buluşturdular.
Onlarca mükafata layık görülen Uluçay, söylenecek kelamlarını ve anlatılacak öykülerini her vakit gururla kucakladı.
Çok uzun uğraşlar sonunda, tamamında hem senaristlik hem de direktörlük yaptığı 11'i kısa, 1'i uzun metraj olmak üzere 12 sinemaya imzasını attı. Birinci kısa sineması 'Optik Düşler', yalnızca lokal sinemada değil memleketler arası şenlik gösterimlerinde de yer aldı. Şu kısa sinemalarıyla çeşitli ödüllere layık görüldü;
-
Koltuk Değneklerinden Kanat Yapmak
-
Bizim Köyün Orta Yeri Sinema
-
Minyatür Kosmos'da Rüya
-
Epileptik Film
-
İnci Deniz Dibinde
-
Uzun Metrajın Resmi
-
Exorcise
Tavukçuluk, kamyonculuk yapıp, inşaat emekçisi olarak çalışsa da bu işlerin hiçbirinde dikiş tutturamadı.
Bu durum onu sinemaya daha da yakınlaştırdı. Sinemayı 'en sevdiği ve tek becerebildiği iş' olarak tanımlıyordu. Bu yola bir arada baş koyduğu arkadaşı İsmail, bir mühlet sonra ümidini yitirip Uluçay'ı yarı yolda bıraktı.
Uzun metrajlı tek sineması, 'Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak' onun için çok değerli bir yapıt oldu. Bu sinema, çocukluğunun bir yansımasıydı. Sinemadaki iki çocuğun tutunduğu hayaller, sıkıntı da olsa onun gerçeği olmuştu. Köyde yaşamaya devam eden Uluçay, ismini tüm dünyaya duyurdu.
Edebiyata olan ilgisi onu yazmaya sevk etti ve birçok sinema yazısı, şiir ve hikaye kaleme aldı.
Bozkırda gezerken bulduğu deniz kabuğundan esinlenerek başladığı son sinemasını tamamlayamadı. Neyse ki Kültür ve Turizm Bakanlığı, 'Bozkırda Deniz Kabuğu' sinemasını, Ahmet Tarık Güven'in yapımcılığı ve Osman Nail Doğan'ın direktörlüğünde tamamlanması için takviye verdi. Proje ayrıntıları şimdi paylaşılmadı.
Haberin bu kadarı bile bizleri çok memnun etmeye yetti de arttı diyebiliriz.
Adından 'Köylü yönetmen' olarak bahsedenlere içten içe bozulsa da, asla sert bir çıkış yapmadı…
İnatla, sabırla, bıkmadan “Ben köylü direktör değilim, köyde yaşayan direktörüm.” kelamlarını yineledi durdu. Tüm hayatını sinemaya adayan bu adam, beyin tümörü ve zatürreden ötürü 30 Kasım 2009 hayatını kaybetti…
