Evreni, insanların jenerasyonlar uzunluğu hayalini kurduğu formda keşfetmek için çok daha süratli seyahat edebilmemiz gerekir; sonuçta cihan, olağan bir süratte keşfedilemeyecek kadar büyüktür. Pekala bu nasıl mümkün olacak?
Kaynak: https://twistedsifter.com/2023/01/how…
Görelilik, kainatı 3+1 uzay-zaman sürekliliği; yani üç uzay boyutu ve bir vakit boyutu ile tanımlar.
Standart metriği kullanan fizikçiler, uzay ve vakit ortasındaki farkın asgarî olduğunu, ışığın boşluktaki suratının sabit olduğunu, fizik maddelerinin tıpkı olduğunu ve aksiyonsuz gözlemcilerinin eşit olduğunu belirtirler.
Buna karşın bir gözlemcinin ışık suratından daha süratli hareket etmesi teorik olarak mümkündür.
Ancak bu durumda metrikin bilakis dönmesi gerekir; yani 1 uzay boyutu ve 3-zaman boyutundan oluşması lazımdır. Bu, üç boyutlu uzayımızda hareket eden nizamlı bir parçacığın vaktin üç tarafında ‘yaşlanacağı’ manasına gelir.
Bu denklemler sonunda kuantum mekaniğinin birtakım temel tariflerini üretir.
www.britannica.com
Örneğin parçacıklar süperpozisyon unsuruna nazaran davranırlar. Profesör Andrzej Dragan, boşluktaki ışığın suratının farklı olması gerekmediğini, yalnızca gözlemcilerin var olması gerektiğini açıklıyor: ‘Bir süperluminal gözlemci için klasik Newtoncu nokta parçacığı manasını yitirir ve alan, fizikî dünyayı tanımlamak için kullanılabilecek tek nicelik haline gelir.’
Çalışmanın müellifleri makalelerinde daha detaylı olarak açıklıyorlar:
‘Yakın vakte kadar, genel olarak kuantum teorisinin altında yatan varsayımların temel olduğuna ve daha temel rastgele bir şeyden türetilemeyeceğine inanılıyordu. Bu çalışmada, kuantum teorisinin uzantı kullanılarak gerekçelendirilmesinin, kuantum teorisinin alan-teorik formülasyonuna yol açtığını gösterdik. Bu durum, bu çalışmaların neden yalnızca eksantrik bir fikir idmanı olmadığını, fizik maddelerinin simetrileri hakkında temel bir şeyi yansıttığını haklı çıkarıyor yahut en azından buna makul bir argüman sağlıyor.’
Profesör Krzysztof Turzynski, gelecekte bu çalışmayı pratik olarak uygulamanın yollarını arayacaklarını söylüyor.
Turzynski, ‘Yeni bir temel parçacığın sırf deneysel keşfi, Nobel Ödülü’ne layık bir muvaffakiyettir ve en son deneysel teknikleri kullanan büyük bir araştırma grubuyla gerçekleştirilebilir. Bununla birlikte sonuçlarımızı, bilhassa erken cihanda, Higgs parçacığının kütlesi ve Standart Modeldeki başka parçacıklarla alakalı zaten simetri kırılması olgusunu daha yeterli anlamak için uygulamayı umuyoruz’ biçiminde kelamlarını bitiriyor.
Siz bu bahis hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
