Röportajdan sonra Atilla Taş'ı daha bir sevdim…
Armağan Çağlayan'ın YouTube'da büyük ses getiren Gör Beni programında bu defa Atilla Taş konuktu. Atilla Taş ile ilgili enteresan ayrıntıların yer aldığı röportajdan kimi ayrıntıları sizler için derledik.
Sizi kim Adana'dan buldu getirdi?
Ben kendim geldim. Hatta Unkapanı plakçılar çarşısı çok meşhurdur. Ordan bu türlü umutlarla giriyorsunuz elinizde bavullarla üzere. Plakçıları falan gezdim. O periyot müziğim vardı Asi diye. Sonra Devran Çağlar okudu o şarkıyı benden aldı. Ben orda yatıp kalkıyordum bir plakçıda. Hafta sonu üstüme bütün o demir kapılar kapanırdı, orda kalırdım ben. Yatacak yerim yoktu, orda yatıp kalkıyordum. İki yıl orda yattım kaldım. Sanatkarlarla tanıştım, yapımcılarla tanıştım bu ortada.
Peki nasıl geçiniyordunuz?
Aynı vakitte çalışıyordum. Müzikçilere beste veriyordum yeni çıkış yapmış müzikçilere. Rober Hatemo'nun Esmer müziği vardı birinci çıkış yaptığı. O müzik da benim şarkımdır mesela. O denli geçiniyordum lakin kimse bana albüm yapmıyordu. En son Erol Köse ile tanıştık o periyotta. O bi albüm yaptı Ham Çökelek, Silifke Türküsü. O denli kaldık, ismimiz da kaldı ham çökelek…
O büyük ünün artık bittiğini ne vakit anladınız?
Bi sanatçı için birinci anladığınız yer sokak olmuyor alışılmış ki beşerler tekrar sizi tanır eder lakin gittiğiniz konserlerde artık eski şaşaalar kalmıyor. 1000-2000 insan topladığınız küçük diskolara bir bakıyorsunuz artık 100 kişi 50 kişi geliyor. Albümler satmıyor.
İnsan panik oluyor mu o vakit?
Evet
O panikle daha da büyük yanılgılar yapılıyor…
Tabii. Ya ne oluyor biliyor musunuz, ilgi bir çeşit uyuşturucu, şöhret bir cins uyuşturucu. O denli bi şey ki bünyenize bir kez girdiği vakit o dopamin, o endorfin salınımı… Mesela çok kolay bir örnek vereyim: Ben 3 ay 5 ay turneye çıkıyordum konser turnesine. O denli bir adrenalinle doluyorsunuz ki meskene geldiğinizde çok mutsuz oluyorsunuz. Zira bedenin almaya alıştığı bi dopamin bi endorfin düzeyi var ve o düzeye ulaşamayınca bedeniniz size “ha o vakit ben bir içki içeyim rahatlayayım, şunu içeyim rahatlayayım” nerde salakça bi şey var onu yapmaya başlıyorsunuz. Bugün beğeni için yapılan gerizekalılıklar, o vakit şöhretlerin yaptığı şeylerdi. “Aaa herkesin 20 bin beğeni aldığı şey 500 beğeni aldı, daha manyakça bir şey yapayım, daha çok beğeni alayım” Aslında orda istenilen şey beğeni değil, dopamin. O dozu alman lazım. İşte şöhret de bu türlü bir şey.
Siz de kendinizle dalga geçiyorsunuz?
Ben o dalgayı geçmesem aslında kafayı yerdim. Ben bi vakit sonra şunu dedim Armağan Beyefendi. Dedim ki “Bak herkes senle dalga geçiyor. Sen kendine o denli sert vur ki sana vuracak halleri kalmasın.” Ben kendimle o denli bir dalga geçtim ki. Hatta Seyahat vakti dedim ki “Hiç bu kadar biber gazına gerek yoktu, Taksim'de konser versem dağılırdı millet” dedim o denli başladı. Artık nitekim beni makus sesli zannediyorlar.
Sizin bir çocuğunuz da var?
Evet bir çocuğum var evet, kızım var.
O nerde?
Evlendi, Trabzon'a gelin gitti. 2 tane çocuğu oldu. Ben dedeyim artık.
Şaka?
Evet iki tane torunum var.
Gerçekten mi?
Evet
Siz kaç yaşında evlendiniz ki?
Ben çok küçüktüm. 17 yaşında evlendim 18 yaşında baba oldum. Ondan sonrası esasen o denli gelişti. O da erken evlenince ben dede oldum artık. İki tane torunum var.
Nasıl bir şeymiş dedelik?
Hoşlanmıyorum 🙂 Dede olmak çok hoş de dede fikri bana biraz şey geliyor, ürkütücü. Çocuklar aslında biraz daha büyürlerse bana dede dememeleri için tekmeleyebilirim onları 🙂 “Dede deme len, abi!”
25 yıl içinde keşke bunu yapmasaydım dediğiniz ne var?
Her şey… O denli bir beşerim ki, dünkü aklımı beğenmiyorum. Dün yaptığımı bile eleştiriyorum. Sahiden kendimi çok geliştiren bir beşerim. Evrime inanmayanlar varsa, Darwin teorisine inanmayanlar varsa bana baksınlar. Ben hakikaten çok çok küçük bir bilgiden, çok küçük bir birikimden kendimi yetiştirmiş bir beşerim. Bunu bütün samimiyetimle söylüyorum. Bugün baktığım aman o kadar çok değiştirmek istediğim şey var ki, hepimizin yok mu? Keşke bunu da yapmasaydım, keşke şunu da yapmasaydım… Fakat bir yandan da bakıyorum hangimizin geçmişi çok pak ki? Hangimiz geçmişte yanlışlar yapmadık? Hz. İsa'nın dediği üzere “İlk taşı en günahsız olanınız atsın” bana yani.
Babanız ne iş yapardı?
Almanya'da çalışıyordu, taksi sürücüsüydü. Lakin biz çok fazla babamı görmedik. Ben babamı şöhret olduktan sonra gördüm. Annem bizi doğuruyor Adana'da, sonra Almanya'ya gidiyor. 20 günlükken bizi anneannemiz büyüttü. Annemi de görmedim yani çok fazla. Annesiz babasız büyüdüm yani. Ve annesiz babasız büyüyen bir çocuk, kendimi bu kadar geliştirmişim. Keşke benim de bu türlü imkanlarım olsaydı da en güzel okullara gitseydim, en uygununu yapsaydım ancak o denli bi imkanımız yoktu.
Peki bir şey sorcam. Anneniz babanız Almanya'da çalışıyordu, dediniz ki çok yoklukla büyüdüm ben. E Almanya'dan para yollamıyorlar mıydı?
Yollamıyorlardı. Çok enteresan di mi? Niçin yollamadılar bilmiyorum lakin o kadar küçüktüm ki hatırlamıyorum. Terk edildik diyeyim ya…
Kaç çocuksunuz?
Bir kardeşim daha var. Farklı annelerden babalardan bir kaç tane daha var. Çok karışık kıssa. Oralara girersek çıkamayız.
Bu kadar hayatta yapayalnız olmak çok güç bir şey değil mi?
Zor işte. Aslında yapayalnız, rehbersiz bir hayata çıkıp, bir sürü yanılgı yapıp, sonunda sakin bir limanda durmak şayet benim hayatla ilgili bir muvaffakiyetim varsa budur aslında. Bu kadar kayıptan sonra şöhret kaybı, para kaybı, özgürlük kaybından sonra ben bi akıl hastanesinde de gözümü açabilirdim. Çok ağır ilaçlarla hayata bağlanıyor olabilirdim. Benim hayattaki en büyük muvaffakiyetim, kendimi düz bir çizgide tutmak olmuştur herhalde.
David Copperfield olayı…
David Copperfield geldi. Dünyanın en büyük sihirbazı. Adam Empire States'i kaybetmiş, Brooklyn Köprüsünü kaybetmiş, Özgürlük Heykeli falan. Dünyanın en büyüğü, son nokta! Gösterisine gittik. Gösterisinde toplar attı. Kimde durursa müzik bittiğinde top, pilates topları. Benim de kucağımda kaldı, sahiden çıktık. Adam bizi bi form kaybetti. Sonra dedileri ki siz şeye geçin, David Beyefendi gelecek size olayı anlatacak. Sonra bizi bir kulise aldılar, David Copperfield geldi. Dedi ki şayet gazeteciler sorarsa biz iki yıldır bu gösteriye çalışıyoruz, anlatmayın dediler. Bayanın biri dedi ki “Aa bu müzikçi, bu söyler” dedi. Adam bana ne dedi biliyor musun? “Öyle bir şey yapmaz, yaparsa da biz sihirbazların özel güçleri vardır. Hayatını mahvederim” dedi. Olay da ne, benim söylediğim şu. Birisi dedi ki: Nasıl uçuyordu dedi, ben de dedim ki “herhalde ip vardı” dedim. Sonraki gün 8 sütuna manşet: Atilla Taş David Copperfield'ın sırrını açıkladı. Ne? İp varmış! Hatta Cem Yılmaz anlattı ya gösterisinde “Adam uçsa zati peygamberliğini ilan eder” diye. O kıssadaki mal benim.Bu olaydan sonra ne bi daha kasetim sattı, ne bir klibim bi daha bi şeyim oldu, hayatım mahvoldu. Dedim ki bu herif bana bela mı okudu.
Röportajın tamamı için görüntüyü seyredebilirsiniz
