ABD’de kölelik kaldırıldığında tahayyül edilen özgür ortam, sivil haklar hareketine kadar bir hayal olmayı sürdürdü. Siyahlar artık köle değillerdi fakat inanılmaz örgütlü bir ayrımcılığa maruz kaldılar. Bu fotoğraflar da onları belgeleyen cinsten, yalın bir ayrımcılığın düzeyini gözler önüne seriyor.
50’lerden bir fotoğraf, siyahlarla beyazların birebir iş kollarında çalıştırılmadığı görülüyor.
1940’da çekilmiş bir fotoğraf. Bir restoranın iki başka girişi olduğu görülüyor.
O periyotta white, beyazları; coloured, beyaz olmayanları (siyah, sarı, kızıl vs.) nitelemek için kullanılan sözcüklerdi. Bu restoranda da siyahlara ve beyazlara ayrılmış iki kapı mevcut.
İkinci Dünya Savaşı esnasında siyahi bir polisin motosiklet üzerinde verdiği poz.
Tabelada “Askeri inzibat, renkli” ibaresi görülüyor.
“Üçüncü sınıf – Yerli kadınlar” formunda sınıflandırılmış tren vagonu.
Yalnızca beyazların kullanabildiği otobüs durağı.
Beyaz olmayanlara ayrılmış otobüs durağı.
Savaş yılları… “Hitler’in aşk hayatı ortaya çıktı” yazılı gazete küpürü dikkat çekiyor. Magazin hiçbir vakit orta vermemiş.
Bir bar. “Yerlilere bira satışı yok” isimli bir ihtar levhası dikkat çekiyor.
Ayrılmış bir hastane nezaret odası.
Yalnızca beyaz olmayanlara satış yapan giysi kuşam mağazası.
Beyaz olmayanlar için tiyatro salonu.
Beyaz olmayanlar için otel odaları.
Trafiğe bile sirayet eden ayrımcılık…
Taksi sürücüleri çoğunlukla, beyazlara hizmet vermeyi tercih ediyordu.
Sinemadaki siyahlara ayrılmış giriş kapısı.
Ayrımcılık konusunda bir yüzyılda değerli bir yol kat edildi. Yine de hala yapılacak çok iş var.
