Bugün Altın Çocuk’un doğum günü… Blue belgeselinden faydalanarak hazırladığımız içerik ile yeterli ki doğmuş diyoruz!
1. 25 Eylül 1970’de Samsun’da dünyaya gelen Yavuz Çetin, şimdi küçük yaşlarda bağlama çalarak müziğe başladı.
15 yaşından sonra gitar, 17’sinden sonra da elektro gitar çalmaya başlayan Yavuz, arkadaşlarıyla liselerarası müzik müsabakasına katılmasının akabinde küme kurmaya karar verdi. Ve böylelikle 102. Sayfa kümesi kuruldu.
2. Müzikle ilgilenmeye devam eden Yavuz, Hey mecmuasının düzenlediği müsabaka için kümesiyle birlikte I Will Cry müziğini kaydetti.
Bu müziğin bestesi ve kelamları arkadaşı Ercan Saatçi’ye aitti. Müsabaka kapsamında seçilen 10 bestenin içinde bulunduğu bir albüm hazırlanacaktı. Alışılmış ki Yavuz da bu albümde yer almaya hak kazandı.
3. Yarışmayı kazandıktan sonra yeni gitarına kavuşan Yavuz, gitarıyla çok fazla vakit geçiriyor ve daima notalarla oynuyordu.
Ancak hayatının ilerleyen safhalarında ortaya çıkacak olan problemlerin tesirlerini Yavuz’un yakın arkadaşları o devirlerde de fark ediyordu. Daima dünyadan kopuyor, dalıp gidiyordu.
4. 1988’de Labirent Topluluğu kümesiyle Yıldız Üniversitesi Üniversiteliler Müzik Yarışması’ndaki performansı sayesinde usta müzisyenlerin ilgisini çekmeyi başardı.
Önü açılmaya başladıkça farklı müzisyenlerle de irtibata geçme imkanı oldu. Bu isimlerden biri de Batu Mutlugil’di. Mutlugil, Yavuz’u keşfettiğinde çok heyecanlandı ve şu anda Duman kümesinin gitaristi olan oğlu Batuhan Mutlugil’i onun sahnesini izlemeye götürdü.
5. Batu Mutlugil, Yavuz ve arkadaşlarını karşısına alıp bir küme kurmak konusunda konuştu ve ortaya efsane çıktı: Blue Blues Band!
1990’lara damgasını vuran kümede Yavuz hem müzik söylüyor hem de gitar çalıyordu. Kümeye baterist olarak Kerim Çaplı da dahil olunca küme farklı bir hal aldı. O periyot Blue Blues Band’in hayranları ortasında Nejat İşler, Aylin Aslım üzere günümüzün ünlü isimlerinin yanı sıra usta müzisyenler de vardı. Küme performansa başladığında yerdeki beşerler sohbet etmeyi kesiyor ve yalnızca hayranlıkla onları izliyordu.
6. Teoman da Yavuz’a hayrandı: “Bir sürü gitaristle çaldım lakin en çok onunla çalmayı severdim. O, hakikaten müziği hisseden biriydi.”
Teoman’a nazaran Yavuz’un müziğe kendisini bu kadar vermesinin nedeni küçüklükten beri çok yalnız kalmış bir çocuk olmasıydı. Hakikaten de öyleydi. Yavuz’un annesi o çok küçükken ölmüştü ve annesinin vefatı Yavuz’a büyük bir travma yaşatmıştı.
7. Yavuz özgür ruhlu bir adamdı lakin babası onun tam bilakis sert bir yapıya sahipti. Bu nedenle de ikisi ortasında gerginlikler yaşanıyordu.
Kendisini izlemeye geldiğinde tanışıp aşık olduğu eşi Didem Berkes ile birlikteliklerinden doğan Yavuzcan için Yavuz’un çok hoş hayalleri vardı. Babasının ona uyguladığı baskıyı ona uygulamayacak, her şeyi oğluyla birlikte yapacak ve son derece yakın olacaklardı. Oğlunu uygun bir biçimde yetiştirebilmek için ebeveynlik kitapları bile okuyordu.
8. Bu sırada mesleği için de ağır bir formda çalışıyordu. Üretmek istiyordu lakin Blue Blues Band artık onun bu isteğini karşılamıyordu. Bu yüzden de solo çalışmalara başladı.
Ancak ne yazık ki albümün gidişatı istediği üzere olmadı. Albümünün emeklerinin karşılığını alamadığını düşündü. Onun istediği şey, insanların onu dinlemesi ve alkışlamasıydı. Albümün başarısız olduğunu düşündükten sonra her türlü hususta tasa yaşamaya, 2. albümü yapamayacağını ve insanların artık onu dinlemeyeceğini düşünmeye başladı.
9. Bu yüzden bir anda büyük bir depresyona girdi ve bütün gün uyumaya başladı. Uyandığında bile çok halsizdi.
Bu depresif süreci eşiyle birlikte her şeyden ve herkeste uzakta yaşıyordu. Durumunun kötüleşmesinin akabinde hastaneye kaldırıldı. Hastanedeki tedavisi tamamlandıktan sonra bipolar bozukluğu olduğunu kabul etti ve bununla birlikte yaşamayı başına koydu. Hastalığından hiç utanmadı, soranlara dürüstçe yaşadığı süreci anlattı.
10. Ölümünden sonra epey ses getiren ‘Yaşamak İstemem’ kesimi da bu periyotta ortaya çıktı.
2. albümün hazırlama basamağında eşi Didem ile ayrılmış olsalar bile albüm ve oğulları Yavuzcan için sık sık irtibata geçiyorlardı. Yavuz, eski eşine daima olarak modül için çok umutlu olduğundan ve herkesin dinleyeceğini düşündüğünden bahsediyordu.
11. Hastalığını en çok tetikleyen ve kendisini intihara sürükleyen depresyon da bir nevi bu periyotta başlamış oldu.
2. albümünden çok umutlu olan Yavuz için makus haber imal firmasından geldi. Üretim firması, albümün ön görülen tarihte yayınlanamayacağını söyleyince Yavuz yıkıldı. Makûs niyetlerden kurtulamayan Yavuz, durumunun kötüleştiğini fark edince kendi isteğiyle hastaneye yatmaya karar verdi.
12. Ancak babasını klip çekip hastaneye geri döneceğine ikna ederek tedavisini yarıda bıraktı ve hastaneden çıktı.
Yavuz babasına söylediği üzere geri dönmedi, bir anda ortalıktan kayboldu. Herkes Yavuz’dan haber almaya çalışıyordu. Bu sırada Yavuz, eski eşi Didem’in annesini arayarak oğlu Yavuzcan’ı biraz gezdirmek için alacağını haber vermişti.
13. Yavuz’u arayan sırf yakınları değildi. Çarşamba günleri sahne aldığı Shaft Bar’ın işletmecisi ve hayranları da onu bekliyordu.
Hayatını kaybettiği 15 Ağustos 2001 Çarşamba günü daima çalan telefonuna yanıt veren kişi ne yazık ki o değil, polis oldu. Yavuz, saat 19.00 civarında Boğaziçi Köprüsü’nden atlayarak hayatına son verdi.
14. Eski eşinin varsayımlarına nazaran Yavuz, oğlu Yavuzcan’ı almak için yola çıktıktan sonra trafikte sonları bozuldu ve hastalığı bir anda beynini ele geçirip intihar etmesine sebep oldu.
Çünkü Yavuz yüksekten çok korkuyordu ve şuuru yerindeyken köprüden aşağı atlaması mümkün değildi. Lakin herkes eski eşi üzere düşünmüyor. Teoman’a nazaran Yavuz ruhsal olarak yeterli bir durumda değildi. Bu yüzden istediği ünü elde edebilseydi bile ondan da şad olmayacak, intihar edecekti.
15. Ardından birbirinden kıymetli modüller bırakan Yavuz, yaşasaydı bugün 50 yaşında olacaktı.
Huzur içinde yatsın
Bu içerikler de ilginizi çekebilir
