Sibilla Aleramo’nun Bir Bayan romanı okuruyla birinci sefer 1906’da buluştu. Gerek İtalya’da gerekse yayınlandığı öteki ülkelerde çabucak büyük bir ses getiren bu eser sayesinde edebiyat dünyası, vakit içinde daha diğer kıymetli çalışmalara imza atacak parlak bir müellif keşfetti.
Bir Kadın’ın büyük muvaffakiyetinin esas nedenlerinden biri konusunda yatıyor. Kelam konusu eser, İtalyan edebiyatının birinci feminist kitapları ortasında yer alıyor. Son derece otobiyografik olan bu romanın kalbinde müellifin kendisini buluyoruz.
İlk defa Türkçede
Kendi hayatını dolu dolu ve özgürce yaşama hakkına kavuşmak uğruna gayret eden bir bayanın dokunaklı portresini çizen bu eser, yüzyılı geride bırakmış birinci baskısından bu yana okunması elzem bir kitap olmayı sürdürüyor. Kitap Türkçede birinci defa yayınlandı.
“Kendi kendisinin efendisi”
“Kadın hiç kuşkusuz şimdi kendi kendisinin hanımı, kendi kendisinin efendisi değildi: Bir gün olabilecek miydi pekala?”
Sayfa: 192
“Çıkan yolu yitirmek”
“Acı çitinden içim titreyerek, ağlayamadan, konuşamadan, beni yere seren ve tıpkı vakitte karanlık ve anlatılmaz bir şeyi, bitmek bilmez bir kaçış isteğini su yüzüne çıkaran fizikî bir sancıyla çıkmıştım: Hayattan kaçmak, meczupluk limanına çıkan yolu yitirmek istiyordum…”
